İnkar buhranları arasında kırılıp dökülen gururum. Nerede şimdi dimdik ayakta olduğun günler? Gözlerden imbiklenen latif sızılar adına inanıyor varlığına kalpler ey aşk...
Perişanım gözlerinle gözlerime dokunduğundan bu yana. Bana aitsin aslında hissediyorum. Sadece şimdilik iki yabancıyız, bu anlık. Her nefeste daha da yaklaşıyorsun bana, her bakışta. Söylemedim daha duymak istediklerini, gizli kalbimde. Yabancısın duygularıma, başka toprakların başka sancıları benimkiler. Yavaşca alışacak gözlerin, sessizce sevecek kalbin. Bir sabah uyandığında beni düşüneceksin, şaşıracaksın. Bir minik çiçek açacak dudaklarında, tebessüm... Ben o tebessümle büyüyeceğim gönlünde, kök salacağım dudaklarından inerken kalbine.
Bana aitsin ama sen bilmiyorsun henüz. Ben biliyorum, sen de öğreneceksin bunu. Sınırsız bekliyorum seni, bekleyeceğim. Hep seni bekledim, hayatımın her tenhasında.
Bu yabancı kent bir o kadar yabancı görmediğimde seni. Anla...
Yorumlar