Kalp İşi

Sınırsız bir kalp ağrısı saplanmış kalmış kimsesizliğimin tam orta yerine. Çivisi çıkmış sensiz süregiden kahırların. Nefes daha da koyulaşırken arkasında durulması zor yeminlerin gölgesinde, sırnaşık mevsimlerin omurgasız sızlanmalarının arasından akıveren bir sıcak tebessüm senin mavi gözlerin. Böylesine yaman bir gidişatın yarattığı sersemliğe teslim olmamak adına harcanan bedenler. O mavi bakışlardan süzülen, bedeli çok öncelerden binlerce kez ödenmiş, en saf haliyle naif bir kalpten damıtılmış sevgiye direnmek ne kadar zor. Hani olmasa, olmasa o mavi gözlerin ne anlamı var adamlığımın ya da ne anlamsız sensiz… Söyle, bir yüz yıl daha geçer mi seni unutmaya çalışarak? Söyle bir yüzyıl kadar uzun mu? -0- Hayatın silip süpürdüğü kalplerin sızısını incinmiş benliklere anlatmak o kadar kolay değil. Yürürken yılları, hiç bitmeyecek sanmanın verdiği garip hazzın tüketen renklerine kanmamak da öyle. Kapıp kaçıveren utangaç bakışlar ya da bir kelebek