Kalp İşi

Ciğerimde kalan son Ankara havasını da çıkardım bugün. Sokak sokak, cadde cadde kopuyorum Ankara'dan. Oysa ne çok severdim polenler yüzüme çarparken gezmeyi Kızılay'ı Mayıs'ta. Yalnızlığı sindirirken başka yüzlerin ülkesinde, özlem sızıyor hafifçe yüreğime. Karşılıksız sevdim Ankara'yı. Bitmeyecek sanıyordum hikayemiz. Umuyordum ki yıllar saçlarımı bu bozkırda beyaza boyayacak, başımı koyacağım bir şefkatli diz bulacağım. Olmadı. İnanıyorum tüm kalbimle Ankara da bırakmak istemedi beni, yaşam acımasızca sürüklerken peşinden. Kalbimin kenti Ankara, ne derlerse desinler hakkında, ''gri'' değil her dem ''mavi''sin benim için. Sende kalan sevdalarıma, hüzünlerime, acılarıma iyi bak. Yaşlanamadık beraber ama olsun, eminim yine yaşayacağız bir gün birlikte. Özgür...

Sen ağrıyorsun kalbimin tam orta yerinde. Bazen o kadar şiddetli ki ağrım, bakışlarım donuyor, kimsesizliğim üşüyor damarlarımda. Sürekli geçmişe katediyor benliğim. Artık donmaya yüz tutmuş sıcaklığını arıyorum birlikte dinlediğimiz şarkının notalarında. Sana yazmaya başlayalı asırlar oldu. Tükenmiyor sana kelimeler, cümleler. Kökümden söktüm kendimi topraklarımdan biliyorsun. Şimdi yeni, yabancı topraklarda sürgün veriyorum yavaşça. Sen burada da varsın, bu bahar da açacaksın dallarımda. Ben azalıyorum, sen çoğalıyorsun, ben bitiyorum, sen başlıyorsun. Böyle bir döngü içerisinde yenileniyorsun, bitmeksizin. Sana yazmaya başlayalı binlerce intizar, binlerce nefes, binlerce gözyaşı oldu. Zaman bu kadar uzadı, bir yılkı sessizliğine büründü. Habis hisler kemiriyor bedenimi, kalbim yoruldu. Anladım ki sana vermişim olanı. Biriktiremiyorum başka gözleri, başka bir sevgiyi. Sevilmek acıtıyor, yakışmıyor, istemiyorum. Sanki sen sevesin diye, sen aşık olasın diye varım. Seni affedemedim,

-Buenos Aires tatilde. İnsanlar sahil kentlerine akın ediyor. Arjantin izlenimlerime ilişkin son yazım www.551vekil.com'da. Barış, mutluluk ve huzur içerisinde kalın. Özgür