Kalp İşi

Sen gönlümde uzaklarda bir yerlerde yanan çoban ateşiydin hic sönmedin.  Kalbimde tütüyordun duman duman. Sana kavuşmak... Sonra yürümeye basladım sana doğru. Kelimelerce, cümlerce yürüdüm. Yaklaştıkça ısındı ciğerlerim. Sen kokuyordu üstüm başım buram buram. Sen giderek daha da büyüyordun, daha sıcak sanki. Ben umut ağlıyordum gözlerimde bitmeksizin. Menzil kısalırken her harfte, her kelimede ben özlem sızlıyordum anılarımda. Bir gün duydum seni, yıllar sonra ilk telaş, ilk tedirginlik ve ilk dokunuş. Sesin dokundu önce kulaklarıma. Hiç bitmesin istedim o an. Ateşin kenarındaydım artık. Umutlarım ısındı umutsuzca. Yol zordu, zorluklarla doluydu. Mayın tarlası, hain duygularla çevriliydi dört bir yanı ama sen vardın sonunda. Üç kuruşluk, pespaye dillere dolandık kıyasıya, sonra bitti. Sabır, namus, erdem galip geldi ve bitti. Sen geldin. Bana geldin. Umut oldun, aşk oldun, çiçek oldun, kalp oldun, ben oldun, sen oldun geldin. Bana geldin. Hoş geldin, iyi ki geldin. Bugün senin kalbime