İncir gözlüm… Sana sevda yazmaya başlayalı yeniden barıştı kalemle kağıt. Sen akıyorsun kalemimin ucundan kıyasıya. Namert gözlerin kirlettiği sevda yazıları yeniden alev alırken yüreğimde, sen varsın gözlerimde. Seni yazarken beynimde uçuşan binlerce yalnızlık çürüyor apansız, ansız. Gözlerinde çakılıp kalan yıllarımı geri alıyorum senden. Kalbimde yana yakıla dönüp duran sen ve “hep sonradan gelir aklım başıma”… Ölürüm yar aldığın tek bir nefes için. Senin bir tek bakışın yıkıyor gönlümdeki umutsuzlukla yüklü dağları ve sen başlıyorsun ardından sen devam ediyorsun, sen bitiriyorsun beni yazan cümleleri. Yokluğunda eskittim binlerce sensizliği, ağladı gözyaşlarım sonra kangren bir kimsesizliğin orta yerinde uyandım zehir zemberek bitmeyen kırçıl sabahlara. Yokluğunun yüklediği kederleri taşıyamadı kalbim, kanadı… Zifiri bir sevdanın tam orta yerindeyim şimdi. Tek Dileğimsin... Senin yarattığın küçük dünyamızda yaşıyorum, yaşayacağım. Gözüm gibi seveceğim seni, ekmek gibi, h
Dünya üç beş bilgisizin elinde; Onlarca her bilgi kendilerinde. Üzülme, eşek eşeği beğenir, Hayır var sana kötü demelerinde Ömer Hayyam...