Kalp İşi

Kalbim kokluyor seni, nereye gitsen, nerede olsan buluyor. Sen benim yaşamımın özetisin. Seninle başlıyor nefes, seninle sürüyor umut ve seninle yaşıyor kalbim. Sen benim ruhumdan, özümden damıttığım biricik duygularımın en anlamlı, en temiz yanısın. Sen gönlümden kopup gelen en durdurulamaz, beni içerisine alıp yok eden, eriten çığsın. Senin olmak… Ben senin tek bir damla gözyaşına kıyamazken, benden uzakta nefes bile alma. Yollar uzayıp giderken kalplerimizde, şunu bil ki kıymeti yok sensiz süregiden günlerin. Sen o kadar hızlı, o kadar merhametsizce kazındın ki gözlerime, olmadığın hiçbir bakış anlamlı değil. Sana bin kez yemin ederim aldığın tek nefese ölürüm. Tanrıma emanet ederken ömrüm gözlerini biliyordum ki sen hep benimdin. Seni sevmek nefes, seni sevmek umut, seni sevmek yaşam, seni sevmek hüzün, seni sevmek acı, seni sevmek gözlerin… Bir yolculuksun hiç durağı olmayan, sen uçsuz bucaksın bir okyanussun, sonun yok. Gidiyorum, gidiyorum, koşuyorum milyonlarca

Sensizdim, yüreksiz, kimsesiz duyguların bedenimde yarattığı akisleri izledim uzunca bir süre. Sonra esmer bir ışık sızdı kalbimin çatlaklarından. Bir baştankara havalandı uzaklardan, kanat sesi kulaklarımda. Senin sesin... Özlemişim... İlk "merhaba" biraz çekingen, çokça mahçup. Sen dileğimdin, seni diledim kalbinden, biliyordum, kalbinin bulacağını yolumu. Ben de yolunu kaybetmedim hiç. Yurdumdun, evimdin, barkımdın. Hiç kaybetmedim yolunu. Umutlar iz sürdü, kokun ellerimde, gözlerin yüreğimde.  Şimdi yine senin yolundayım, aşk iz sürüyor bugünlerde. "Gidiyorum..." Köklerim sende, senin toprağına tutunmaya geliyorum. Yeni bir gökyüzü, yeni ağaçlar, yeni kaldırım taşları ve sen. Kalbim sana emanet, iyi bak ona...

Seni gözümle yüreğim arasındaki o kısacık bir o kadar uzun yolda sevdim ben. Sen uzaktaydın oysa, hiç aşılmaz sanıyordum hissiz mesafeler. Yazdım sadece, umut ettim... Yaşanan onca yürek sarasının sabahında umuda uyandım umutsuzca. Sen gelmedin, belki de gelemedin. Yüreğimde seninle adımlarken yaşamı, elinden tuttum sana ait duyguların ve sensizliğin. Yanımdasın şimdi, bırakmayacağım ellerini, sözüm var. Ne güzel bu gün. Senin ciğerlerinin nice umutla, kötülükle ya da mutlulukla dolu gökyüzüyle ilk teması oldu bugün. Beni soludun, bana aittin. Hoşgeldin... 

Anlatamıyorum seni kısa kalıyor umutlar, yüreğimde intihar ediyor bütün afilli kelimeler. Kirpiklerini öpüyorum çaresizce, bakışların donuyor gözyaşlarımda. Işık arıyorum yokluğunda, renkler dönüşüyor soluksuzluğumda. Beni arıyorum sende, benliğim oluşuyor senliğimde. Sükut etsin artık bağır çağır yıkık geceler, geliyorsun karanlık bitiyor, minik bir çiçek baş veriyor onca keşmekeşin arasından, adı "beni unutma"... Yaşam olsun, kan yürüsün kalbime diyorum, duygularım pıhtılaşıyor keskin gölgelerimde. Özlem sızıyor ciğerimin çatlaklarından, gözlerin geliyor, herkes gidiyor sonra. Senin kalbimde yarattığın depremleri hissediyorum, bitmiyor... Her sarsıntı yeni duygular inşa ediyor, yıkıyor aciz kimsesizlikleri Yeniden doğarken yaşama ellerim, gözlerim ve ben. minicik bir çiçek uç veriyor sinsi yılgınlıklar arasından, gözlerimde bir damla umut, sen oluyor...