Çeyrek sevdalar yaşanıyor bu günlerde,
yarım kalpler üzerinde. Mutsuz, umutsuz acılar yetişiyor cinai şerefsizliklerin
kıyısında. Gümüş rengi kırmızılıklar alırken kangren günlerin yerini sen
kokuyor artık Buenos Aires'in loş caddeleri. Işık kırılıyor Sarmiento'nun ağaçlı
kaldırımlarında. Her geldiğimde sokağın girişine sözlerin çalınıyor kulağıma,
''çok seviyorum bu sokağı'' diyorsun bana gülen hislerinle. Ayak izlerinle dolu, Rivadavia,
Corrientes, Uriburu ve bakışlarınla renkleniyor parkları uçsuz bucaksız bu
kentin. Kumrular seni sordu, ''nerede o? su içtik
ellerinden'' dediler geçenlerde. Sen gittin, yalnızlık döndü, biliyorsun. Şimdi
ayak izlerini arıyorum bu kimsesiz kentin yılgın kaldırımlarında. Sensizliği
tattırıyorsun, hiç bitmiyor. Sensiz bırakıyorsun adım adım, bakış bakış, kirpik
kirpik... Bir gün daha geçiyor senden yoksun.
Buenos Aires arıyor seni. Sensiz aynı kokmuyor Güerrin, Desnivel. Sanki aynı
değil yediğim, içtiğim. Özlüyorum seni, büyüyor giderek, derin,
güçlü. Her adımda büyüyor hasret, her metrede. Federico selam söyledi sana,
''çok özledim söyle ona'' dedi. Özlemiş o da ellerinden yemeyi. Kent üşüyor bugünlerde, güneş de terketti
gittiğinden beri. Çiçekler de boynunu bükmüş öyle söylediler, senin
ellerinden su içmek istiyorlarmış, ıssız kalmış sensiz teras.
Buenos Aires özlüyor seni, ben de .
Yalnız benimki yara oldu artık bilesin, durmuyor kan akıyor hesapsız. Bıkkınlık veriyor artık yollar, uzaklar.
Benimle ol canımın canı, yanımda kal son
bakışa kadar...
Yorumlar