Biliyorsun delilik benle olmak. Savrulduğumda tozlarım kaplıyor dört bir yanı. Uzun sürüyor gidişlerim. Kapatıyorum yolları umutsuzluğumla. Kırıyorum, incitiyorum biliyorum. Sonra güneşi kapatıyor hiddetim. Biliyorum. Kızgın, kinli duyguların hükmettiği benliğim yanıyor kızılca kıyamet adeta.
Ya sonra? Duygular körelince, yürek durulunca ki durulalı oluyor çokça zaman. Sonra işte sonrası önemli. Simsiyah bir güneş uç veriyor ötelerden berilerden. Hep aynı şey oluyor. Herşey, herkes gidiyor, sen geliyorsun. Hatalarınla, günahlarınla sen geliyorsun. Ben? Ben bekliyorum, gelişini.
Hep aklın takılı, "unutmamışsa" diye. Geçti inan geçti. Kan damlamıyor ciğerlerimden artık.
Ağlamıştım... Şahit buna iki şehir arasındaki yol, ağaçlar.
Sen yıktın, sen dağıttın, sen savurdun, sen dürüsttün... Anlamamıştım, anladım. Anladığımı anla lütfen. Hatırlama, hatırlatma.
Sen önemlisin. Gözler özlüyor, kalp çağırıyor. Çağrılısın kalbime, unutma. Zamanı uzatma. Yürüme artık, koşmaya başla. Koşmalısın bana. Koşmalısın ki...
Zaman daralıyor. Zaman kemiriyor. Zaman hain, dost değil. İçimde esrik rüzgarlar kavuruyor dört bir yanı. Kaç kere yenildim, kaç kez tenhalaştım unuttum. İşte tam da bu yüzden koşmalısın artık. Işık sızmıyor dört bir tarafım kapalı sımsıkı. Kalbim perişan, yorgun, telaşlı.
Biliyorum delilik benle olmak. Sen ol ama yine de. Paylaş sensiz kimsesizliğimi. Paylaş bensiz sensizliğimi...
Özgür...
Yorumlar