İnanıyorum, beni yürekten, incine incine sen sevdin sadece. Bana ait hatıralar hala çekmecende. İşte tam da bu nedenle başka sevdalar hırpani duruyor üzerinde. Yüreğin beni seçti değil mi uzun zaman önce? Ne yapsan dinlemedi seni. Arkasından koştuğun yalanlar nereye götürdü?Ne kaldı geriye? Ya binlerce kez gözlerine değen sahte gülümsemeler? Ne kaldı geriye? Ben yürekten gülümsedim gözlerine, gerçekti. Peşinden gittiğin en sahici umut bendim. Senin fırtınaların kırdı dallarımı. Senin savrulmaların bıktırdı umutlarımı. Bazen çok özlüyorum seni, yakıcı. Bazen anlıyorum senin adın "aşk" Bazen hissediyorum en gerçek sensin. Bazen hatırlıyorum yazık oldu. Bazen düşünüyorum kalbin yorgun düştü değil mi koşarken onca çarpıntının peşinden? Bir şey daha var; bazen değil hep biliyordum, sen vardın. Orada öylece hatalarınla, avuçlarında başka yüreklerle sen bekliyordun. Bazen sızlıyordum, bazen kırılıyordum, bazen kızıyordum, bazen tedirgindim, bazen üşengeç, bazen uzaktaydım, bazen yakında, bazen seviyordum bazen asla...
Sımsıkı sarılmıştın bana, sımsıcak, "oğlum dikkat kendine oralarda" diyerek. Son vedaydı, son sarılma, yanaklardan süzülen son damlalar. Bakamadım yeniden arabamın aynasından ayrılırken yanından. Biliyordum ki umutsuz gözyaşları ıslatıyordu yorgun, bitkin gözlerini . "Kurtul o makinelerle dolu hastane odasından" demiştim sana. Kurtuldun mu bitanem? Minicik bedeninin çektiği acılar bitti mi? Alnın akça pakça, yüreğinde kapanmamış hiçbir hesap kalmaksızın süzüldün gittin sana can verenin, seni anne, seni anneannem yapanın yanına. Biliyorum orada da sevecekler seni. Sımsıcak kalbinle kavrayacaksın başka kalpleri. Söz verdi melekler, hiç bırakmayacaklar ellerini. Sonra içindeki genç kadın özgür artık alabildiğince. Mutlu olacaksın biliyorum bunu tüm kalbimle. Kimsesiz günlerinin beş çocuklu annesiydin. Ne kadar yorgun bir o kadar güçlü kadındın sen. Bir son sihir istemiştim, beklemiştim senden. Olmadı, gösteremedin bitanem, tontonum. Anneannem olduğun için, o çelikten
Yorumlar