Cevap bekliyorum senden. Bir ışık yak kalbimde. Bu sefer son söz, son nefese kadar. Bu sefer yok bedel ödetmek ya da bedel ödemek. Anladım seni, sindirdim artık savruk saatlerini. Bu sefer bitiş yok, başlangıç var. Bu sefer incitmek, incinmek yok. Bu sefer koyvermek yok karanlıklara. Anladım seni, belli ki senden öte yol yok bana. Belli ki gidecek menziller tükenmiş, yaban sevdalar ürkütücü bana. Anladım beni, geç oldu biliyorum. Geç kaldım biliyorsun. Çok mu geç? Ufak bir tohum atsan gönül tarlana yeniden. Yetişir mi kök salar mı? Anladım, geç oldu, sana uzanan eli bırakmayacaksın asla tutacaksın sımsıkı. Anladım ikimizi... Geç oldu öyle değil mi?
Sımsıkı sarılmıştın bana, sımsıcak, "oğlum dikkat kendine oralarda" diyerek. Son vedaydı, son sarılma, yanaklardan süzülen son damlalar. Bakamadım yeniden arabamın aynasından ayrılırken yanından. Biliyordum ki umutsuz gözyaşları ıslatıyordu yorgun, bitkin gözlerini . "Kurtul o makinelerle dolu hastane odasından" demiştim sana. Kurtuldun mu bitanem? Minicik bedeninin çektiği acılar bitti mi? Alnın akça pakça, yüreğinde kapanmamış hiçbir hesap kalmaksızın süzüldün gittin sana can verenin, seni anne, seni anneannem yapanın yanına. Biliyorum orada da sevecekler seni. Sımsıcak kalbinle kavrayacaksın başka kalpleri. Söz verdi melekler, hiç bırakmayacaklar ellerini. Sonra içindeki genç kadın özgür artık alabildiğince. Mutlu olacaksın biliyorum bunu tüm kalbimle. Kimsesiz günlerinin beş çocuklu annesiydin. Ne kadar yorgun bir o kadar güçlü kadındın sen. Bir son sihir istemiştim, beklemiştim senden. Olmadı, gösteremedin bitanem, tontonum. Anneannem olduğun için, o çelikten
Yorumlar